Bu gençler, imkansızlıkları bir kenara bırakıp, terinin son damlasını esirgemeden mücadele ettiler. Her maçta, sonuçlardan bağımsız olarak, tarih yazdıklarını söylemek en büyük hainlik olur. Geniş bütçeli, profesyonel takımlara karşı cesurca mücadele eden bu onurlu gençlerin hikayesi, bu hafta İnegölspor'la oynanan maçta bir kez daha gözler önüne serildi.
İnegöl, diğer takımlar gibi Afyon maçını bir fırsat olarak gördü. Ancak, Afyon'un 16-17 yaşındaki gençleri ve teknik heyeti, tüm zorluklara rağmen sahaya cesurca çıktı. 90 dakika boyunca harika bir mücadele sergileyen bu gençler, belki de gerekli şartları bile sağlayamadılar ama azimlerinden ödün vermediler.
Garip bir şekilde, vefakar Afyon taraftarı da takımı yalnız bıraktı. Eğer oyuncu aileleri olmasa, tribünler tamamen sessiz kalacaktı. Bu gençlerin onurlu mücadelesine destek olmak, şehrin büyüklerinin ve zenginlerinin görevi olmalıydı. Ancak, sessiz kalınması anlaşılmaz bir durum.
Bu gençleri alkışlamak, her maçta desteklemek, şehrin aidiyet borcu olmalıdır. Taraftar, böyle hüzünlü bir hikayede savaşan bir avuç genci asla yalnız bırakmamalıdır. Tribünler dolmalı, sessiz çığlıklar haykırışla desteklenmelidir. Bu gençlerin yüzündeki tebessüm, destekle güç bulmalıdır.
Sonuç olarak, futbolun teknik ve taktik detayları bir kenara bırakılmalı; önemli olan bu onurlu mücadelenin arkasında durmak ve şehri temsil eden bu gençlere destek olmaktır.