“Bir teselli ver, kırılan gururuma

Bir tebessüm et, unutursun zamanla

Yine dalmışım, aynada yüzüm ağlar

Yine dalmışım, elimde fotoğraflar

Yine aylardan Kasım

Sanki sende kaldı bir yarım

Her nefesim, her anım

Sanadır canım”

Şarkılara, hikayelere konu olmuş Kasım ayı geldi ve gidiyor.

Kasım; hüznü, hazanı, ölümü, yok oluşu ama umudu ve yeniden dirilişi hatırlatır. Sonbahar aylarının en dikkat çekeni Kasım ayıdır.

Tüm bu olumsuzlukların yanında Kasım ayı aşkı ve umudu temsil eder. Kasım ayı Ahmet Kaya’nın o meşhur şarkısını da hatırlatır insana: “Bir yanımız bahar bahçe bir yanımız yaprak döker!”

Öyle bir, yerdeyim ki

Ne karanfil, ne kurbağa

Öyle bir, yerdeyim ki

Bir yanım, mavi yosun

Dalgalanır, sularda

Bu ne beter, çizgidir bu

Bu ne çıldırtan denge

Yaprak döker, bir yanımız

Bir yanımız bahar bahçe

Öyle bir, yerdeyim ki

Bir yanım, çığlık çığlığa

Öyle bir, yerdeyim ki

Öyle bir, yerdeyim ki

Dedik ya hazan ayıdır Kasım…

Bütün güzellikler, bâki bir güzelliğe kanat açmak için âdeta sıraya girer bu mevsimde. Güneş yakmaz artık, karanlık erken devralır nöbeti aydınlıktan...

Sonbahar geldi artık mahzun bir çocuk gibi ağlamaklı ıslak sokaklar. Terk edilmiş gibi sessiz, hüzünleniyor şehir.

Yeni bir hayata uyanmak için derin rüyalara dalıyor önce, bahar çiçekleri gibi taze umutlar, yeniden açmak için solgun yaprak gibi düşüyor dalından.

Yitirilmiş sevdaların hüznü taşıyor göz pınarlarından. Sessiz hıçkırıklar yüreğin matemine eşlik ediyor. Hesaba çekiyor insan kendini bu mevsimde, gözden geçiriyor geçmiş bütün hayatını.

Ben Sonbahar’ı ve özellikle Kasım ayını çok severim. Bana dibe çöküşümü hatırlatır. Dibe çöküşteki mahzunluğumu, çaresizliğimi, ne yapacağımı bilemezliğimi…

Ve gemler beni Kasım…

Azimle, dibe çöküşümden çıkacağım o anı hatırlatır.

Ve hırslandırır…

O güzel günlere ulaşmanın benim de hakkımın olduğunu hatırlatır. Ben bugün ki hayatmı belki Sonbahar’a borçluyumdur.

Kasım'da sevginin en saf halini yaşar sevgililer. Kasım sevgilerin kalplerde hissedildiği en güzel aydır.

Sevgiliye olan özlemi ve hasreti aynı zamanda kavuşabilmeyi en buruk haliyle ama yine de bir umutla anımsatır.

Kasım arafta kalmaktır aslında…

Ne üşürsün tam olarak ne de yanarsın, ne sevmekten vazegeçebilirsin ne de kavuşabilirsin. Ne gidebilirsin ne de gelir.  

Ama yine de hep bir umut vardır.

Umudumuzun hep varolması, hiç bitmemesi ve hayallerimizin gerçekleşmesi dileğiyle,

Hep sevgiyle kalın…