Çocuk gelişimi ve eğitiminde çocukların davranışları bizlere çok fazla ipucu yani mesaj vermektedir.
Bazı çocuklar sakin bir çocukluk dönemi geçirirken bazı çocuklar için bu dönem pek de kolay geçmemektedir. Aslında problemli çocuk, sorunlu-kusurlu çocuk, kötü çocuk yoktur. Çocuğun ihtiyaçlarına cevap veremeyen, doğru bakış açısı sergilemeyen ebeveyn vardır.
Bu çocuk hırsızlık yapıyor değil neden hırsızlık yapıyor, bu çocuk yalan söylüyor değil neden yalan söylüyor. Çocuk şiddet uyguluyor değil, neden şiddet uyguluyor, bu çocuk beni neden üzüyor da değil bu çocuk neden üzgün çünkü kendisi üzgün olmayan çocuk kimseyi üzmez.
Onların davranışlarını sorgulayın, temelindeki Neden’i çözün.Çocuğunu yönetmek üzere sürekli denetçi ve kontrolcü olan anne babalar bir süre sonra bunun imkansız olduğunu fark edeceklerdir.
Bazı çocuklar kural tanımakta, toplum kurallarına uymakta ve söz dinlemekte zorluk yaşayabilir, yanlış davranışlara eğilim gösterebilir.
Burada ebeveynin görevi çocuğu kontrol altında tutmak, onu yönetmek değil; onun kendisini yönetebilmesine destek olmaktır.
Ebeveynler doğru bakış açısı ile yaklaşıp, çocuğun kendini yönetebilmesine destek olurken onunla çakışmamalıdır. Çocuk davranışlarını okuyabilen ebeveynler, çocukların verdiği mesajları doğru anlarken, mesajları doğru okuyamayan ebeveynler ise, çocuğuyla sürekli bir çatışma, huzursuzluk, bağırtı çağırtı içinde bulurlar kendilerini.
Bu durumlarda ‘yapmayacaksın, bir daha görmeyeceğim – duymayacağım, eğer yaparsan...’ gibi cümlelerden kaçınılmalıdır. Bu tavırlar çocukların tepkisini çeker. Bu davranışların Neden’i çözüldükten sonra doğru davranışlar ve kurallar çocukların anlayacağı üslupta, sükunet içinde sebebi açıklanarak anlatılma ve anne baba da o kural ve davranışlara uyacağı şekilde birlikte anlatılmalıdır.
Ebeveynler çocuklardaki asıl problemi, yani Neden’i bulup çözüme kavuşturmadıkça olumsuz davranışların son bulması olanaksızdır. Hatta problemin nedeni çözülüp çözüme kavuşmaz ise daha büyük problemlerle karşılaşmak kaçınılmazdır.